martes, 26 de mayo de 2020

A linguaxe non sexista no día a día

A linguaxe non sexista debe estar presente no noso día a día. Non é necesario desdobrar cada palabra por xénero para poder expresarnos sen discriminar. Cando a linguaxe inclusiva é de calidade, non se percibe. O profesorado do CPIP de Castroverde procura facer un uso non sexista da linguaxe en todas as actividades, desde infantil a cuarto da ESO.
Neste enlace podemos acceder ás actividades programadas para 4º de Infantil nunha das semanas da cuarentena por Covid - 19. No documento, como en tantos outros do centro, non se emprega o masculino xenérico, senon expresións que evitan marcar o xénero.
E non só coidamos a linguaxe escrita ou oral, senon tamén a linguaxe gráfica e a presenza de referentes femininos. Nesta actividade interdisciplinar "A Cápsula do Tempo", procuramos incluir videos nos que ou ben se empregue unha linguaxe non sexista (un ideal que é difícil atopar nas redes) ou ben se  o audio ás veces emprega o masculino xenérico, haxa  imaxes que presenten continuamente mulleres en labores de investigación ou profesións variadas, e non só nas que tradicionalmente se lles viña asignando.
Vexamos algúns dos videos:

lunes, 25 de mayo de 2020

"Mis queridas mujeres" Cristina González Grandas


Buscando referentes femininos para as súas clases de lingua e literatura castelá, a profesora Cristina González Grandas, colleu o que pensou que era un pequeno fío e atopou que, tirando, tirando... ese fío parecía infinito.
Preme neste enlace para acceder ao documento completo de máis de 400 abraiantes páxinas.

“Un día viendo una película con mi familia El Ministerio del Tiempo descubrí a
las Sinsombrero, unas mujeres relevantes de principios del siglo XX de las que nunca había
oído hablar hasta este momento, ¿cómo era posible? Yo que cada año estudiaba con mis
alumnos la Generación del 27, a Lorca, Alberti, Luis Cernuda...y que entre ellos no se citase a
ninguna mujer...ni en la carrera ni en los libros de texto...Por eso decidí que no podía pasar ni
un día más sin saber de ellas para poder darlas a conocer a mis compañeras y alumnado...y en
eso estoy. Y la sorpresa fue enorme ¡ cuántas mujeres silenciadas había! y ¡qué diferentes!,
una grata sorpresa que pienso seguir descubriendo con la pasión y el tiempo que pueda
dedicarles y que ya nunca dejarán de existir para mí. Por otro lado soy consciente de que las
que han llamado “Sinsombrero” son solo una pocas de las mujeres relevantes de principios del
XX, unidas por el hecho de haberse quitado el sombrero como muestra de libertad, y que
fueron abucheadas por haberlo hecho.
(...)
he descubierto que mi empresa era demasiado ambiciosa, ya que una mujer me llevaba a
otra e iba conociéndolas con pasión, pero con cierto desbordamiento...Lo cierto es que hay
muchas y muy interesantes...Me siento un poco como creo que se sintió Alfonso X , El Sabio,
cuando quiso traducir al castellano todo lo escrito, una ambición muy positiva, pero
ciertamente inabarcable...Y creo que es lo que me está pasando a mí. Por otro lado el método
que empleé fue poco científico. Que yo no hubiese oído hablar de ellas, no quiere decir que
nadie hubiera hablado de ellas, que yo en la Universidad no hubiese recibido noticias de ellas,
no quiere decir que ahora no se haga...y sí...esta fue otra dificultad...Hace mucho que no estoy
en contacto con la Universidad, ya que llevo muchos años enseñando solo en la ESO...y ahí
estaba yo, buceando en Internet, leyendo, copiando, ordenando, cuando apareció la tesis de
una universitaria, Yasmín Hassan Ashmawy, que hace una tesis sobre Sara Insua y en la
introducción de esta me habla de diversas generaciones de mujeres...¡Claro! Es lógico, igual
que en los hombres, hay la Generación del 98, la del Novecentismo o Generación del 14 y la
Generación del 27...Estudiarlas a todas juntas fue mi primer error e intentar hablar de todas mi
segundo error...así es que ahora volveré a reclasificarlas y dejaré mi intento en donde lo tenga
por considerarlo inabarcable y algo inútil, ya que ahora me doy cuenta que seguramente gente
mucho más preparada que yo ya le haya dedicado su tiempo a estudiarlas con más
profundidad.En fin, yo imprimiré mi trabajo y lo dejaré en la Biblioteca del cole, una vez que lo
organice, y escogeré a cuatro mujeres de la Generación del 27 para el Proyecto de Igualdad de
esta segunda Evaluación, que fue el comienzo de mi apasionada afición navideña.
Reorganizaré lo que tengo y creo que ahí lo dejaré. Eso sí cada vez que hable de una
Generación o de un momento histórico, no olvidaré citar a las mujeres, ya que están y existen,
al menos que sepan sus nombres y yo también los sabré, pues se han convertido en vivas en
mi mente. Ahora existen y leeré sus obras y haré alguna obra de teatro con mi alumnado...sin
duda, mi cerebro ha aprendido mucho. Visibilizaré a estas mujeres, ese va a ser mi pequeño
grano de arena. Procuraré hacer llegar esta compilación a los profes que conozca, por si
pueden usarlo o hacerlas conocer entre su alumnado. (...)
Espero no haberme dejado ninguna por
el camino y , si es así lo siento, he intentado darles visibilidad y este era mi objetivo principal.
Se han convertido en “mis queridas mujeres”” (Cristina GG) (enero, 2020)

https://drive.google.com/file/d/1KIUPjtrhB92pA1OyqsDtC_HBXPioJyMm/view